الظلم ظلمات الكاتبة مشيرة محمد

الله يرضى عنيك. 
الغفير. الست نايمه وبعدين لو صاحيه حتى انى اقولها ايه بس. 
فدوه. مالكش صالح عاد ابوس يدك قوام . 
الغفير. انى هروح ابلغها لكن لو لساتها نايمه يبقى تروحى لحال سابيلك وتعاودى نوبه تانيه. 
رجع عبدالله الغفير بعد شويه وخد فدوه لدولت هانم. 
فدوه بتعب. يسعد صباحك ياست هانم 

دولت. ازيك ياحبيبتى عامله ايه
تعالى اتفضلى اسمك فدوه مش كدا. 
فدوه بتمشى بالعافيه تقرب من دولت. يزيد فضلك ياهانم ايوه انى فدوه انى زينه الحمد لله ومتأخذنيشى ياهانم على جيتى دى بس انى مالجيتش حته تانيه اروحها. 
دولت. ما تقوليش كدا يا حبيبتى اتفضلى
دولت. روح انت ياعبدالله
عبدالله. اوامرك ياهانم 
فدوه اعدت وشويه وابتدت ټعيط باڼهيار ودولت ادتها مساحه كافيه تخرج كل اللى جواها واللى واضح انها شايله كتير وطلبت من الشغاله تعملها عصير وبعد وقت دولت قربت منها وقالت. 
انا سبتك ټعيطي وتخرجى كل اللى جواكى ممكن تهدى بقا واتفضلى اشربى ده. 
فدوه. تسلم يدك يا هانم انى ما عوزاش حاجه
دولت بحنيه . ده مش ليكى ده للبيبى اللى فى بطنك انا فاكره انك قولتيلى انك حامل مش كدا. 
فدوة رجعت ټعيط وقالت. ايوه انى حبله وبانهيار اكتر كملت. وجوزى ضربنى و كرشنى وانى ماليش حد اشتكيله ولا اروحلو بس اشتكيتو لربنا قادر يجيبلى حقى منيه. 
دولت. اهدى بس ياحبيبتى ولو عايزة تحكيلى اكيد هسمعك. 
فدوه فتحت قلبها وحكت لدولت كل حاجه وغفلت عن اللى كان واقف و سامع كل حاجه.
وبعد ماحكيت فدوة كل اللى فى قلبها قالت. حجك عليا يا ست هانم نكدت عليكى وانتى مالكيش ذنب بس يعلم ربنا انى ماليش مكان اروحه ولو امكن يعنى تشوفيلى شغلانه و اى مكان اتاوى فيه الله يسترك. 
دولت خدتها فى حضنها وقالت حسبى الله ونعم الوكيل. 
ادهم اللى كان واقف وسامع كل حاجه فدخل وكانه ما سمعش حاجه. احم احم ازيك عامله ايه
فدوه مسحت دموعها وردت. تسلم يا بيه شاله تعيش. 
ادهم بضحك. هههههههه بس انا مش بيه انا اسمى ادهم. 
فدوه. ربنا يجبر بخاطرك يابيه. 
دولت قالت وهى بتبص لادهم. 
فدوه هتعقد معانا هنا و هتساعدنى فى البيت من اول انهرده يادهم. 
ادهم كان حابب يخفف عنها فقال بهزار. المهم ياماما مش كل ما اشوفها الاقيها بتكلم نفسها اه احسن دى بقت عاده بعدين اتعدى منها ههههه.
بعد يومين فدوه فعلا استقرت فى السرايا ودولت مسكتها شغل المطبخ او بمعنى اصح الاشراف عليه وبس علشان حالتها اللى كانت متعاطفه جدا معاها.
فى الجنينه عبدالله الغفير شاف سعديه جايه عليه . اصباح الخير يا عبدالله. 
عبدالله. اصباح الخير رايحه على فين اكده عالصبح. 
سعديه. مشوار جوام جوام اكده شالله يخليك اوعاك الهانم تدرى. 
عبدالله. بقولك ايه انى ماليش صالح روحى قوليلها انتى او قولى للبنته اللى جوى تقولها لو لساتها نعسانه. 
سعديه. ابنته.. مين دى
عبدالله. اللى جاتك نوبتين ومره منيهم كنتيش قاعده. 
سعديه. واه ودى اهنه ليه عاد ومن ميتى. 
عبدالله. ماخبرش بس هى اهنه بقالها يومين اهه الا بحق ياسعديه خبرها ايه البت دى وتقربلك ايه. 
سعديه ارتبكت. ااانى ماليش صالح بيها ولا تقربلى لا من بعيد ولا من قريب. 
عبدالله بخبث. يا وليه ياكهينه يعنى كانت تاجيكى وانتى ماتعرفهاش يعنى. 
سعديه. حماتها كانت نفر فى الجمعيه امعاى ولهو انى يعنى لازمن ابقى جريبة كل الانفار ولا ايه بالاذن انى. 
عبدالله. واه راجعه ليه ماعتروحيش مشوارك ولا ايه. 
سعديه. لاه. 
تانى يوم سعديه خدت الاذن من ادهم وهو فى الجنينه بس المره دى مشوار غير المشوار. 
بقلمى مشيره محمد
فى بيت عمران 
سعديه. بقولك انى ماوعيتلهاش عبدالله الغفير هو اللى قالى انها نفسها البت اللى جاتلى 
امينه بغل . انى قولت غارت من البلد كلاتها وخلصت منيها راحت اهناك ليه عاد ولمين. 
سعديه. انى ماخبراش انى جيت اقولك وخلاص بس يعنى مش هتقوليلى ليه خلتينى اسيب السرايا قبل ما تاجى لجل ما تلاجنيش وانتى اللى بعتاها لجل باقى الفلوس ومن الاساس ليه جولتيلى اديها نص فلوس الجمعيه مع انها كانت كامله معايا.
امينه. ملكيش صالح انتى ولسانك ديه لو نطق بكلمة انى هقطعه يا سعديه. 
سعديه. واه مالك خلقك ضيق اكده ليه انى مالى لمهم حداى تفكى كيسك امعاى وما توبقيش بخيله وانى هحط لسانى فى خشمى وما هسالشى عن شى. 
امينه. واه تاني ياسعديه مش اللى طلبتيه خدتيه وخدتى باقى فلوس الجمعيه ليكى
سعديه. ايوه بس ديه كان وقتها بس دلوك شى تانى مرت ولدك ما غارتشى لساتها قاعده وقاعده حداى كمانى يعنى انى ما اضمنشى لسانى عاد. 
امينه بخبث. طييب ولو قولتلك هعطيكى اللى انتى عايزاه بس تجبيلى ارارها وقاعده هناك ليه وكيف وصلت لسرايا من الاساس. 
سعديه. موافقه بس اللاول تقوليلى الحكاية من طأطأ لسلام عليكم. 
امينه بغيظ. هحكيلك..... 
سعديه بذهول. واه واه واه 
مش سهله انتى برضك يا امينه.
فى بيت عمران
امينه. جدعه يابت يانوال انى عايزاكى من اهنه وجاى تخليه مايشوفش غيرك
لجل ما ينسى بت المركوب دى. 
تاجى اهنه تتحدتى وياه تعملى حاجه حلوه وتقوليلو عميلتها لجلك اكده يعنى. 
نوال. بس ياخالتى امى ماهترضاشى بكده انتى خابره انها حرنانه على عمران من وقت اللى اتجوز فدوه. 
امينه بعصبيه. اسمعينى زين انى عايزاكى تنسى الاسم ديه واصل عشان الكل ينساه فهمانى يا نوال
نوال. فهماكى يا خالتى. 
امينه. وفى حاجه كمانى عايزاكى تعمليها. 
نوال. خير ياخالتى عايزانى اعمل ايه. بقلمى مشيره محمد
امينه. انى بكره ماقعداش فى الدار 
عايزاكى تاجى اهنه لجل عمران هيكون لحاله. 
نوال بخبث. واه ياخالتى ترضهالى بردك. بقلمى مشيره محمد
امينه. ومرضهاش ليه ولدى وخبراه زين وبت اختى وتربية يدى
ياعبيطه انى بدى تستفردى بيه تقولى كلمه حلوه تعملى كوباية شاى
اتصرفى انتى بقا. 
نوال. طيب وامى اقولها ايه. 
امينه. انا هشيعلك ايتها عيل ينادم عليكى قبل لا امشى قولتي ايه. 
نوال بدلع. هقول ايه امرك ياخالتى.
فى السرايا
فدوه. بتحضر الاكل وادهم نازل فقال. الله الله ايه الروايح الحلوه دى. 
فدوه بكسوف. كله من خيرك صحه وهنا على قلبك. 
دولت وهى بتقرب قالت. بصراحه يا ادهم فدوه نفسها فى الاكل تحفه. 
ادهم وهو بيبص لفدوه. بصراحه ايوه و علشان كدا قررت اسافر وكفايه كده علشان لو طولت فى الاعده هنا وژنى هيزيد وانا بضعف بصراحه. 
فدوه اتكسفت اكتر. واه خجلتونى والله. 
بعد ما فدوه دخلت المطبخ ادهم قال. وبعدين ياماما لسه ما عرفتيش حاجه عنها. 
دولت باسف. عرفت للاسف
ادهم بانتباه. متجوزه فعلا. 
دولت. ايوه متجوزه واللى عرفته ان حماتها كانت عاوزه بنت اختها لابنها بس هو اختار فدوه ولما حماتها عرفت ان لها ورث من ابوها وافقت لطمعها فى الورث ده والورث طبعا مع عمها اللى مفروض ملهاش حد غيره. 
بس عمها ده بقا ضعيف الشخصيه جدا قدام مراته ست قاسيه كدا ومسيطره عليه وكل همها فدوه تبعد علشان ما تطلبش ورثها من ابوها وكمان البيت يفضى علشان بناتها. 
ولما حماتها فقدت الامل انها تاخد ورث فدوه بدات تعمل معاها مشاكل. 
ادهم. طيب وقصة الحمل دى هنتصرف فيها ازاى. 
دولت. مش عارفه يا ادهم بس قلبى بيقولى ان فدوه مش الحد السۍء ده انت شوفت بعينك
بقالها شهرين معانا اهوه مافيش تصرف واحد يقول انها مش