الظلم ظلمات الكاتبة مشيرة محمد الفصل الاول

لنفسها. 
واه نهارك كيف خلجتك يابعيده كنك حبله يا بت المركوب لااااه على جثتى لا يحصل ولا يكون ابدا. 
ندهت عليها. انتى يابت يا فدوه عملتى ايه جبتى الجمعيه من خالتك سعديه. 
فدوه. واه يامه فزعتينى. 
امينه. ليه يا معدوله شوفتى عفريت
فدوه. لاه يامه اسم الله عليكى بس يعنى محسيتش بيكى وانتى جايه. 
امينه. طيب اخلصى جبتى الفلوس
فدوه ادتلها المبلغ اللى سعديه ادتهولها. دول بس اللى عرفت تجمعهم وبتقولك يومين وتشيعلك
الباقى. 
امينه زعقت. وانتى يا مايله انتى سكتلها ليه ديه دورى انى بت المركوب دى من الفجر تروحيلها وتجبيهم وماتاجيش الا وانتى جايبه الباقى فاهمه ولا لاه. 
فدوه بقلة حيله. حاضر يامه
اخر اليوم عمران رجع البيت. 
عمران. سالخير يامه. 
امينه. يسعد مساك يا ولدى تعال 
عيزاك فكلمتين. 
عمران. خير يامه قولى. 
امينه بلوم. زمان حكمت رايك وعصيتنى واتجوزت على كيفك وهملت بت خالتك اللى كيف البدر واتجوزت واحده مقطوعه حتى اللى منيها واكلين حقها وعمها نهب ورثها وحتى السؤال مابيسالشى عليها واهه داخله على السنه ونص ولساتها ماحبلتش. 
عمران. يامه ديه نصيب وربك لما ياذن هيوحصل انتى بس ادعيلنا وبلاه الظلم يامه فدوه غلبانه وطيبه وطوعك وانى ماقولتش حاجه على بت خالتى هى على راسى من فوق بس القلب ومايرد. 
امينه بلوم . انى ظالمه يا ولدى الله يسامحك وانى اللى قولت اشور عليك تروح لدكتور لجل ما نطمنوا انك زين و هيبقى سر بيناتنا
ومرتك ما هتعرفش بيه واصل ان كان خير يبجى تتجوز ماهو ربنا محللك تتجوز ومرتك ما هتجولش لاه ولو بعيد الشړ لجينا حاجه عفشه يبجى يادار ما دخلك شړ ونكفوا عالخبر ماجور قولت ايه. 
عمران بتفكير. كلامك زين يامه خلاص القول قولك بكره الصبح هروح المشتشفى فى المركز وربنا يقدم اللى فيه الخير. 
امينه بسرعه. انى جايه معاك 
عمران. يامه المشوا طويل عليكى هتتعبى. 
امينه. تعبك راحه يا ولدى يلا قوم اتسبح وتعال ناكلوا لقمه سوا.
تانى يوم عمران لابس على غير العاده فاستغربت فدوه وقالت. 
واه ايه الخلجات دى يا عمران انت مارايحش الشغل ولا ايه رايح على وين 
عمران بلخبطه. رايح ويا امى المستشفى فى المركز قالتلى امبارح انها تعبانه شويه هوديها مستشفى المركز لجل ما اطمن عليها 
فدوه. ما الوحده اهه اقرب وامى فيها ايه ماهى زينه اهه 
عمران. جرى ايه يا فدوه هو تحقيق ولا ايه انى ماشى. 
فدوه لنفسها. واه اسمه ايه ديه ماله محموج اكده ليه انى قولت ايه يعنى. بقلمى. مشيره محمد
اخر النهار رجع عمران وامه بس كانت فدوه مش فى احسن حال وتعبانه جدا وده باين عليها. 
عمران قرب منها. واه مالك يا فدوه فيكى ايه 
فدوه. مافيش ياخوى انى زينه اطمن
عمران پخوف. اطمن كيف وانتى وشك اصفر ومجداش تتحدتى ولا تاخدى نفسك حتى طيب قومى معاى نروحو الوحده قومى 
امينه پخوف ليعرف بحمل فدوه اللى هى متاكده منه. 
واه مابتقول انها زينه ما تجمد يا عمران متبقاش خرع اكده. 
عمران. ابااااى يامه قومى معاي يا فدوه يلا. 
فدوه بكسوف. انى عارفه فيا ايه ياخوى ما تخافش على
عمران. فيكى ايه لهو انتى بقيتى دكتوره لجل ماتعرفى مرضك 
فدوه بتردد. اانى.. يعنى... باين اكده.. انى حبله. 
عمران مش مستوعب اللى سمعه بصلها وقال. واه بت يا فدوه انتى واعيه بتقولى ايه انتى متوكده يابت. 
فدوه بكسوف. باين اكده يا عمران ربنا رايد يفرح قلبى وينصفنى. 
امينه. ينصفك من مين يابت وبعدين انتى بتتحدتى بجلب جامد اكده ليه خبيره اياك. 
عمران. جومى تعالى معاى ارتاحى والصباح رباح نروحوا الوحده للدكتوره تشوفك. 
والصبح عمران خد فدوه وراحوا